Welkom in Suriname!

De eerste week

Eigenlijk heb ik nog niet eens zo heel veel gedaan maar al heel veel te vertellen!!! Ik zal mijn best doen het een beetje kort en bondig te houden en hopelijk is het niet te saai om te lezen voor jullie.

Vorige week zaterdag was het eindelijk zo ver: de reis naar Suriname kon beginnen!
Om 7 uur zaten we in de auto (Gerhard, papa, mama, Merel en ik). Hoewel ik verwacht had als een soort dweil achterin te zitten viel het me alles mee. Zelfs toen we eenmaal op Schiphol waren ging het me prima af. Natuurlijk was het moment van afscheid nemen even heel erg moeilijk, maar toen ik eenmaal de douane door was, was ik de ergste spanning wel kwijt. Het was een beetje alsof het niet over mezelf ging. De vlucht was prima. Met een paar foute films vliegt die 9 uur zo voorbij (haha leuke woordgrap).
Eenmaal in Suriname (IK BEN GEWOON IN SURINAME!) afgehaald door Harrold. Hele aardige man. De rit van het vliegveld naar het Guesthouse keek ik direct mijn ogen uit. Ik had het al van meerdere mensen gehoord maar Suriname is heel erg groen. Echt mooi! En het was natuurlijk lekker weer. In mijn nieuwe thuis werd ik heel hartelijk ontvangen door de huiseigenaar Lucien en twee huisgenootjes, Sanne en Wilma. De rest van de huisgenoten was het weekend op trip voor Parbo-night. Met Wilma heb ik ’s avonds gegeten aan de waterkant. Ik voelde me direct welkom in Suriname.
De volgende dag met Wilma en Sanne een fijne chillzondag gehouden bij het zwembad Zin. Geluncht, gezwommen en lekker gelezen. Een goede manier om even bij te komen! ’s Avonds met de taxi naar Blauwgrond gereden om Surinaams te eten. Daar moet ik wel aan wennen hoor, in Groningen kan je op ieder tijdstip gewoon je fiets pakken en ergens naartoe rijden, maar hier is dat ’s avonds niet echt vertrouwd dus moet je toch vaak met de taxi.
Op maandag had ik ’s ochtends mijn eerste afspraak met mevrouw Wendy Olivieira, mijn stagebegeleider. Ik was, doordat ik op de verkeerde plek stond te wachten, een kwartier te laat maar daar wordt hier niet echt van opgekeken. We hebben meteen een heel erg leuk gesprek gehad en afspraken gemaakt over mijn stageperiode. Ik krijg veel vrijheid om zelf mijn tijd in te vullen. Heel spannend, maar ook erg leuk natuurlijk. Ik zou eigenlijk deze woensdag al beginnen met mijn stage maar momenteel is er een muggenplaag hier (ik geloof dat dat zelfs in de Nederlandse kranten heeft gestaan) en daarom beginnen scholen nu een paar dagen later (zoals ze op de radio zeiden: in verband met de spuitings en opruimingswerkzaamheden). ‘s Middags door Sanne meegenomen voor een verkenning van het centrum van Paramaribo.Ze heeft me veel leuke en mooie plekken laten zien. Paramaribo is echt een bijzondere stad. Het ene moment is het allemaal mooi onderhouden en staan er mooie huizen, en op andere stukken staan er huizen die van ellende bijna in elkaar lijken te zakken. Er is veel verkeer en je wordt heel vaak nageroepen op straat. Maar de eerste indrukken zijn goed hoor, ik denk dat ik hier wel kan wennen! Ik heb ook een eigen hangmat gekocht. Dit schijnt bij veel tripjes handig te zijn om zelf te hebben. Ook zijn we naar de centrale markt geweest. Hoewel je niet veel groente tegenkomt in de restaurants en de gewone supermarkten is hier wel redelijk wat te krijgen. Ook zijn er lekkere (voor mij) vreemde soorten fruit. ’s Avonds zijn we naar de binnenstad gegaan voor echte Surinaamse roti. Alweer uit eten dus! Hoewel de supermarkten hier best wel goedkoop zijn (en dan vooral de kleinere Chinese winkeltjes geloof ik) is uit eten gaan nog veel goedkoper! En lekker natuurlijk. De roti was in ieder geval een groot succes. Daarna zijn we naar het stadion gegaan voor een voetbalwedstrijd van stagiaires: Nederland- Suriname (hoewel er geloof ik niet heel veel Nederlanders waren) maar was wel grappig om even te kijken.
Op dinsdag ’s ochtends eerst naar de vreemdelingenpolitie voor een stempeltje voor m’n visum. Ik had al gehoord dat dit heel erg lang kon duren maar gelukkig was ik er zo klaar. ’s Middags met Wilma eventjes de stad in geweest. Het heeft ook geregend trouwens, men dat is heftig hier. Het duurde helemaal niet zo lang maar wel meteen heel heftig. Dat belooft nog wat voor de regentijd ;)
’s Avonds met een paar meisjes gegeten bij Jiji’s alweer. Was erg gezellig!
Op woensdag werd ik ’s ochtends opgehaald door mevrouw Olivieira om kennis te gaan maken op mijn stageschool. Ook hier werd ik zo hartelijk ontvangen. De directrice gaf aan heel blij te zijn met mijn hulp omdat er zoveel kinderen zijn die het nodig hebben. Ook hier even wat afspraken gemaakt en verder kennis gemaakt, dus maandag kan ik direct van start gaan. ’s Middags even gezwommen bij Zin met Sanne. ’s Avonds hadden we met een paar meisjes van Prinsessestraat 23 en 31 het plan opgevat om bij een gospeldienst te gaan kijken. Het vinden van de kerk was nog enigszins lastig (ik ben zo blij met al die mensen die de weg wel weten, zoals jullie weten is mijn richtingsgevoel niet altijd even top dus gaat nog wel even wat tijd kosten voordat ik zelf zomaar ergens heen kan fietsen) maar toen we er eenmaal waren was het wel erg leuk! Bijzonder om te zien hoe mensen zo op kunnen gaan in die liederen. Toen het gospelgedeelte was afgelopen begon een gewone dienst. De spreker kondigde al vrij snel aan dat er een film vertoond zou worden van anderhalf uur. Dit ging ons iets te ver dus zijn we snel weer vertrokken om weer een hapje te gaan eten samen. Weer lekker Surinaams gegeten (Bami met kousenband en kip, ooh je wilt niet weten hoeveel kip ik in deze ene week al gegeten heb).
Donderdag is echt mijn lievelingsdag tot nu toe!! Woensdagavond had ik kennis gemaakt met Pleun, een meisje dat aan de andere kant (oftewel Prinsessestraat 31) woont. We hadden besloten om samen een dagtripje te ondernemen en Sanne besloot ook mee te gaan. ’s Ochtends vanaf de platte brug (geen echte brug trouwens) een bootje genomen naar Meerzorg aan de overkant van de Surinamerivier. Hiervandaan zijn we op de fiets vertrokken naar de Peperpot plantage, een koffieplantage. Van de daadwerkelijke plantage was niet heel veel te zien, maar de woningen en de fabriek e.d. waren nog wel te bezichtigen en werden zelfs bewoond. Dus daar even rondgekeken. Achter deze woningen was een piepklein dorpje, ook leuk om even een rondje doorheen te fietsen. Daar liep trouwens ook echt een superlieve puppy (overal hier zijn zwerfhonden enzo). Maar jammer genoeg is het niet verstandig om ze te aaien. Vervolgens konden we nog het natuurreservaat in, waarvan we geen idee hadden wat het was. Het was echt een soort junglepad waarin je wat informatie kreeg over planten en dieren die je in Paramaribo kunt vinden. En, superleuk, we zagen echte aapjes! Ik zag ze als eerst en werd uitgelachen door Pleun en Sanne die dachten dat ik helemaal enthousiast werd van bordje dat over apen ging. Maar er zaten echte aapjes in de bomen. Zo schattig, van die kapucijnaapjes. Ik geloof niet dat mijn foto’s goed gelukt zijn want hoewel ze wel erg nieuwsgierig waren bleven ze op een flinke afstand. Verder nog hagedissen en leguanen gezien.
Vervolgens zijn we weer teruggefietst naar Meerzorg om een boot terug te nemen. Aan de Waterkant nog een drankje gedaan en wat gegeten. Eenmaal terug even geskypet (hoe schrijf je dat) met Gerhard en gebeld met mama. Dat is trouwens nog best een onderneming. Eerst een tijdstip vinden dat voor beide uitkomt en dan hopen dat het internet goed genoeg is om een gesprek te kunnen voeren zonder dat skype telkens uitvalt. Zeker tegen 6 uur Surinaamse tijd is het hier erg druk met mensen die willen skypen dus dat komt de kwaliteit natuurlijk niet ten goede. Maargoed daar komen we uiteindelijk ook wel weer uit!
’s Middags mijn eerste hardlooppoging ondernomen met Kiki en Caroline van de andere kant. Dit valt alles mee! Tempo is wel iets lager dan thuis, maar het wordt pas echt warm wanneer je stopt met lopen (of ik loop zo hard dat ik profijt heb van de wind die ik zelf creëer natuurlijk ;)). Zeker voor herhaling vatbaar! Daarna had onze huisbaas Lucien georganiseerd dat we met z’n allen bakabana’s (gebakken banaan) zouden maken. Heel erg lekker en gezellig met beide huizen. Daarna op tijd gaan slapen want ik had aardig last van mijn knieën na het lopen.
Het is nu vrijdag en die last van mn knieën is veel heftiger geworden. Vannacht nauwelijks geslapen omdat ik steeds meer last kreeg. Ik kwam mijn bed bijna niet uit vanochtend en lopen doet erg veel pijn. Ik heb wel problemen gehad met mijn knieën na het (hard)lopen, maar nog nooit zoveel als nu. Ik begin een beetje bang te worden dat ik toch Chikungunya (verspreid door die muggen) heb opgelopen, dat gepaard gaat met veel gewrichtspijn en rode vlekken waar ik ook ineens last van begin te krijgen. Hier is jammer genoeg weinig aan te doen. Veel drinken, fruit eten en paracetamol tegen de pijn en verder uitzieken. Vandaag maar even rustig aan en kijken hoe het loopt. Hopelijk valt het toch gewoon mee. Ik zou morgen meedoen aan een loopje hier met een paar meisjes en ik zou het toch wel erg jammer vinden als ik dat aan me voorbij moet laten gaan. En natuurlijk heb ik er gewoon helemaal geen zin in om hier ziek te gaan worden! Ik zal jullie wel op de hoogte houden :). Zo dat lijkt me wel een goede cliffhanger.

Een bigi brasa vanuit Suriname!!

Liefs,
Iris

p.s. ik heb nu trouwens een Surinaamse simkaart in mijn telefoon. Contact via whatsapp gaat dus prima, alleen ik kan niet meer gebeld of gesmst worden op mijn Nederlandse nummer!