Schildpaddentrip!

Lieve allemaal,

Terwijl het einde van mijn stage en dus mijn avontuur in Suriname al in zicht is, blijft er nog genoeg te doen en dus ook genoeg te vertellen. Nadat ik de vorige keer geschreven heb was het jammer genoeg al snel tijd voor het afscheid van Charlotte. Jammer en heel moeilijk, maar helaas hoort het er bij. Daarna ben ik een paar dagen wat saai geweest en heb ik hard aan mijn portfolio gewerkt. Lies en ik waren met twee over, dus de tijd dat ik niet aan het werk was brachten we samen door met zwemmen, lekker eten, op terrasjes zitten, naar de markt gaan en films kijken. In een van de weekenden was er nog een leuk huisfeestje georganiseerd waar we naartoe zijn gegaan. Na ongeveer twee weken kwam Kim terug van het reizen! Niet dat we ons verveelden met z’n tweeën, maar toch gezellig om weer met drie te zijn.
Een dag later is Marije hier gekomen (en hoe, de koffer in de handbagage want ze heeft de incheckbalie over het hoofd gezien haha). Meteen tijdens onze verkenningstocht van Paramaribo heeft ze een trip geboekt voor haar tweede dag hier (Brownsberg). Die avond zijn we nog naar de bios geweest met Lies. Ik heb geen vakantiedagen meer, dus mijn stage loopt door tijdens haar vakantie. Om de behandelingen voor de kinderen leuk te maken èn houden, laat ik ze vaak winnen. Ook deze week deed ik een spelletje met een jongen rondom het maken van zinnetjes. Hij had door dat hij aan het winnen was en hoewel de meeste kinderen dat vaak erg leuk vinden, en mij uitlachen, kreeg deze jongen medelijden en begon er alles aan te doen om mij te laten winnen. Toen dit uiteindelijk niet lukte zei hij: juf, ik vind het zo jammer dat u verloren hebt. Zo lief!! De kinderen op stage zijn echt heel erg leuk, bijna allemaal zijn ze super gemotiveerd en enthousiast tijdens de behandeling. Ik besef me steeds meer dat ik, met het teruggaan naar Nederland straks, toch ook veel dingen achter zal laten hier en ik zal het hier zeker gaan missen! De kinderen, de mensen in het land, natuurlijk iedereen die ik heb leren kennen en bovenal misschien nog de manier van leven. Mensen nemen de tijd voor wat ze belangrijk vinden en hoewel dit soms frustraties oplevert is het in veel gevallen ook heel goed. Zo lopen mensen die elkaar kennen elkaar meestal niet voorbij zonder een praatje te maken, en ook als ‘vreemde’ krijg je vaak zomaar tips of wat vriendelijke woorden als je op straat loopt.
Op de donderdag heb ik een voorlichting gegeven op school, over meertaligheid in het onderwijs. De meeste docenten reageerden hier erg leuk en positief op en ik vond het een leuke afwisseling om dit eens een dagje te doen!
Direct na het tripje van Marije zijn we een avondje op stap geweest, want ook dat hoort bij cultuur snuiven hier ;). Op vrijdag organiseerde mijn huisbaas weer een bakabana-avond. We maakten met elkaar gebakken banaan, kroepoek en iets met aubergine. Heel leuk en lekker natuurlijk. Afgelopen weekend was het tijd voor de trip naar Galibi! Dit stond nog op mijn verlanglijstje en het leek Marije gelukkig ook leuk. Galibi is een strand waar de zeeschildpadden aan land komen om eieren te leggen. De periode hiervoor is net aangebroken, dus we zijn er vroeg bij. We moesten zaterdagochtend verzamelen en maakten kennis met onze groep. We vertrokken met een busje naar Albina, waar we de oversteek maakten naar Saint Laurent de Maroni in Frans-Guyana: het buitenland dus!! Heel gek, ze rijden hier rechts, spreken Frans en betalen met de euro dus het was echt even vakantie! Hier hebben we een korte rondleiding door een voormalige gevangenis gehad, de plaatselijke markt bezocht en een drankje gedaan op een terrasje. De groep bleek direct heel gezellig en leuk dus daar hadden we weer geluk mee. Na deze korte stop was het tijd voor de echte boottocht naar ons logeeradres. De tocht was (weliswaar maar voor 1 zijde van de boot) erg nat, maar heerlijk om zo op het water te zijn. Wel wat heftig voor Marije haar verse winterhuidje, die heeft het zwaar gehad deze trip. In het dorpje waar we sliepen (dit was weer onderdeel van Suriname trouwens) maakten we een wandelingetje, waar we snel bij een groep mensen uit het dorp terecht kwamen die een toernooitje slagbal aan het spelen waren. De kinderen hier, en met name één meisje, vonden ons erg interessant en we hebben hier een hele tijd met hen doorgebracht en gespeeld. Daarna hebben we gegeten en rond 9 uur was het tijd voor een (wederom hele natte en nu in het donker ook best wel koude) boottocht naar het strand van Galibi. We kregen een dekzeil om een beetje te schuilen voor het zeewater dat met grote hoeveelheden binnen kwam. Een bijzondere ervaring om over de golven te gaan met ons hoofd onder het dekzeil. Na een korte wandeling over het strand spotte onze gids sporen van een schildpad die aan land was gekomen om haar eieren te leggen. Wij moesten wachten tot ze haar plekje had schoongemaakt, in een soort trance raakte en zou beginnen met het leggen van eieren. Dit konden we van heel dichtbij bekijken, heel bijzonder om te zien! Daarna gingen we terug naar de boot en na een verwarmend soepje kropen we ons bed in. De volgende dag kregen we vers (nog warm!) brood van de bakker en hadden we tijd voor onszelf. We hebben heerlijk op het strand gezeten waar ons werd aangeraden onze zorgen in de zee te gooien, maar ach na een half jaar Suriname kan je toch bijna geen zorgen meer hebben! Daarna was het tijd voor onze lange tocht terug. Precies op tijd, want het heeft (nadat we van de boot kwamen) de hele middag geregend. Die avond hebben we met Lies gegeten bij het Vat.
Vanochtend is Marije weer vertrokken op trip, ditmaal is ze naar Bigi Pan. Ik ben bezig met het voorbereiden van mijn eindbeoordeling. Nog een kleine drie weken en dan ben ik weer thuis. Ik vermaak me nog hartstikke goed, maar heb er onderhand wel weer veel zin in gekregen om naar huis te gaan en ben nieuwsgierig hoe alles daar loopt!
Iedereen tot heel snel!!! Ik zal natuurlijk nog wat schrijven over mijn laatste weken hier maar moet nog even zien of dat vanaf hier of vanaf thuis zal zijn!

Veel liefs en een bigi brasa,
Iris