Maak je borst maar nat

Lieve iedereen,

Ik ga er vanuit dat iedereen tijd genoeg heeft gehad mijn vorige verslag te lezen dus hoogste tijd voor een nieuwe update! Maak je borst maar nat, er is weer veel gebeurd. Op 5 januari had ik weer mijn eerste schooldag na de vakantie. Iedereen wense elkaar natuurlijk gelukkig nieuw jaar en de kinderen waren allemaal weer heerlijk druk zo na de vakantie. Die middag kon ik papa en mama ophalen van het vliegveld. Een record tijd, ze stonden binnen 20 minuten na landing buiten dus ik was precies op tijd op het vliegveld. Heel fijn en leuk om ze weer te zien! Hun eerste week hier had ik gewoon stage, dus hebben ze zelf een tripje geboekt op woensdag en donderdag (Brownsberg en Ston Island, waar ik ook al geweest was!). Op woensdagavond was het afscheidsetentje van Evy. We hebben met een groep gegrilld, heel gezellig en weer eens wat anders. De ochtend erna nog een afscheidsontbijtje met z’n allen om 6 uur en daarna hebben we haar met wat traantjes en veel lachen uitgezwaaid.
Die avond waren papa en mama terug en hebben we samen heerlijk bij de Chinees met de megakoude airco gegeten (wat fijn om soms weer eens een trui aan te kunnen!). De volgende dag, vrijdag alweer, hebben papa mama en ik een kookcursus gedaan. Wat leuk was dat! We mochten bij een mevrouw thuis komen. Ze heeft ons geleerd saoto soep te maken (een van mijn lievelingsgerechten hier) en loempia’s. Eerst hebben we met z’n allen gekookt en daarna samen gegeten. Heel erg leuk! Die avond ben ik met de andere meisjes nog naar de Zanzibar geweest voor cocktails, en hebben de salsa gedanst in ’t Vat. De dag erna ben ik met papa en mama naar Peperpot gefietst. Jammer genoeg hebben we niet veel dieren gezien, maar het was een leuk tochtje! Op zondag hebben we de rondleiding in het fort gedaan, en een rondje palmentuin gedaan. Maandag was het tijd voor onze grote trip: Anaula! Na een kleine vertraging (er gingen Surinamers mee die lekker Surinaams te laat waren) kwamen we na drie uur in het busje aan bij Atjoni. Vanaf hier ging de tocht verder per korjaal en na een uurtje varen kwamen we aan bij Anaula. We passeerden meerdere dorpjes. Leuk en bijzonder om te zien hoeveel van het leven in de dorpjes zich afspeelt in en om het water. De vrouwen wassen hun kleren en doen de vaat in de rivier, de kinderen spelen en vissen en het hele dorp komt om te baden. In Anaula hadden we een hut met z’n drieën. We kregen hier drie keer per dag heerlijk eten (wel twee keer per dag warm eten, daar kan ik toch niet echt aan wennen). Die middag hebben we gezwommen in de Fellulassivallen, een soort stroomversnelling waar je een ‘natuurlijke massage’ kon krijgen als je er in ging zitten. Een heerlijke middag zo! De dag erna zijn we naar nieuw aurora geweest, een marrondorp iets verderop aan de rivier. Onze gids kwam uit dit dorp en liet ons alle voorzieningen zien. Het was interessant om te zien hoe deze mensen leven en wonen, maar toch voelde het voor ons alle drie wel een beetje als aapjes kijken, om met zo’n groep in een dorpje rond te lopen. Er waren twee schooltjes, wat winkeltjes, een kerk en een dorpshuis. Het dorpje was trouwens ook te zien in het televisieprogramma Atlas, voor de mensen die dat toevallig gezien hebben. Die middag mochten we ons zelf vermaken en hebben we bij het zwembadje gelegen (Suriname blijft relaxen he!). Na het eten maakten we een nachtelijk boottochtje, waar we nog een kaaiman van superdichtbij hebben kunnen bekijken. Daarna kwamen vrouwen vanuit Nieuw Aurora om ons traditionele dansen te leren. Een beetje ongemakkelijk, maar gelukkig hadden we een leuke gezellige groep en was het uiteindelijk best grappig! Onze laatste dag in Anaula was jammer genoeg regenachtig, dus in plaats van een laatste zwemochtendje hebben we gewoon wat in lekkere stoelen liggen lezen. ’s Middags maakten we de lange tocht terug naar huis. ’s Avonds hebben we, op verzoek van papa, biefstuk met patat gegeten. De dag erna hebben we rustig aan gedaan. Een beetje geshopt, lekker geluncht en ’s avonds gegeten met Anne-Wil (meisje uit Gieten). Op vrijdag hadden we een dolfijnentour geboekt maar het regende de hele dag pijpenstelen. We stonden eigenlijk op het punt de trip af te zeggen maar zijn toch maar gegaan, want ja met regen is er ook niet veel anders dat je kan doen in de stad. Uiteindelijk een supergoede keuze. Het was het grootste gedeelte van de tijd droog. We hadden een hele gezellige groep waar we met z’n allen mee aan de borgoe-cola gingen, we kregen echte Surinaamse snacks en het belangrijkst: we hebben superveel dolfijnen van heel dichtbij gezien. Heel erg de moeite waard! Die avond gingen we met Charlotte eten bij de Souposo. De dag erna zijn we, ondanks de regen, naar het Krasnapolsky geweest om te zwemmen. Tussen de regenbuien door konden we zelfs nog wat in de zon liggen dus al met al was het een geslaagde dag. Die avond hebben we sushi gegeten! Op zondag was het alweer de laatste volle dag van papa en mama in Suriname! De tijd is zoals gewoonlijk weer voorbij gevlogen. We hebben bij hun guesthouse lekker gezwommen en biertjes gedronken en ’s avonds hebben we gegeten in een restaurantje van de koksopleiding. De volgende dag moest ik weer na stage. Daarna hebben we samen nog even geluncht bij de zus&zo en toen was het alweer tijd voor het afscheid. Het blijft toch moeilijk, ook al weet ik deze keer dat het nog maar een dikke anderhalve maand is voor ik naar huis ga. Gelukkig was er een lieve Surinaamse mevrouw die me ging troosten toen papa en mama weggingen (niet huilen meisje, Suriname is echt mooier hoor!). Deze dag was wel het begin van onze anderhalve feestweken omdat Charlotte de 29e alweer naar huis moet. Charlotte had een heel schema gemaakt deze periode, dus ik hoef me geen moment te vervelen! Op dinsdag zijn we naar de het Koto-museum geweest. Dat gaat over traditionele kleding en met name hoofddoeken van Suriname. Interessant en leuk om eens te zien! Charlotte heeft getrakteerd op koffie in de stad en we zijn die avond naar de bioscoop geweest. De dag erna vervolgden we onze culturele uitstapjes met een trip naar het numismatisch museum (over munten dus). ’s Avonds hebben we gegeten bij de Braziliaan! Geen idee wat we gegeten hebben, maar het was erg lekker. Op stage loopt alles weer, alle behandelingen zijn na de vakantie weer gestart en met sommige kinderen probeer ik het eens over een andere boeg te gooien om te kijken of ik dan meer effect kan bereiken. De kinderen zijn enthousiast, werken hard en ik kan soms zo om ze lachen. Zo was er een jongetje dat moest oefenen met spreken in dagelijkse situaties. Hij moest me uitleggen in welke straat hij woont maar zei: ik kan het alleen in het Portugees zeggen juf. Dus dat mocht hij dan doen van mij want het is een wijk met veel Brazilianen dus ik dacht misschien is de straatnaam wel in het portugees. Zegt hij: ja ik woon in de nengrekopoestraat (oftewel: straatnaam gewoon zoals ik die ook op het bordje lees) haha.
Op donderdag was het hoogtepunt van de feestweek: de terugkomst van Lies!! ’s Avonds zijn we meteen met drie gaan eten en op stap geweest naar Havana. Erg gezellig. 25 januari, afgelopen vrijdag zijn we op trip gegaan. Ik zal mijn best doen de trip wat uit te leggen maar het is zo moeilijk want het was niet één vaste plaats en er was zoveel en het was zo geweldig!! Moeilijk onder woorden te brengen dus. We werden op vrijdag in Lelydorp opgepikt door Dion, onze gids. Na het eten en het inslaan van de boodschappen reden we naar Carolina. Onderweg kregen we al drankjes en konden we genieten van de Surinaamse muziek met hitjes als: ‘dikke vrouwen’ en tien koeien en een nieuwe zundap’. Bij Carolina hingen we onze hangmatjes tussen de bomen langs het water en zaten we bij een kampvuurtje met marshmallows. Naast ons kampje was de oude brug naar de Jodensavanne. Die was kapot doordat er een boot tegenop was gevaren, en er stonden nog drie stukjes overeind. Er komt hier ook niemand op het idee die brug dan eens op te ruimen, er wordt gewoon een nieuwe brug gebouwd een stukje verderop. Die avond gingen we naar de nieuwe brug rijden, en ondertussen kijken of we dieren konden spotten. Bizar! Charlotte en ik zaten op de auto, die we onze witte olifant doopten. Lies en Dion hingen beiden uit een raam, terwijl Dion ook nog aan het rijden was, dronk en rookte, muziek meezong en ondertussen elk dier spotte dat we tegenkwamen en het dan perfect kon nadoen. Echt fantastisch! We hebben een schildpadje gezien, een kaaiman en wat vogels. Die nacht heerlijk geslapen. De volgende ochtend gebaad in de rivier, ontbeten en de eigenaar van de plek ontmoet, die meteen van de gelegenheid gebruik maakte om een fotoshoot met deze drie bakra’s (witte mensen) te doen ter promotie. Daarna zijn we verder gegaan. Onderweg kwamen we jagers tegen die een toekan hadden neergeschoten, die we even mochten bekijken. Midden in de jungle hebben we nog een tochtje gemaakt om vogels te spotten. We zagen ara’s, toekans en papegaaien en ook deze vogels kon Dion supergoed nadoen en voorspellen hoe ze zouden reageren op zijn lokroep. Zo knap! Waar de auto stond waren ook jagers bezig een kampje op te zetten en bij hen mocht Dion even lunch klaarmaken en mochten we even schieten met hun geweer. Aan het eind van de middag kwamen we aan op een berg met het mooiste uitzicht dat ik tot nu toe heb gezien. Echt zoals uit de documentaires, veel jungle met bergen en tussen de bomen zie je plukjes mist hangen. Zo mooi, we hebben het gefotografeerd maar natuurlijk doen die foto’s geen recht aan wat we echt hebben gezien. ’s Avonds maakte Dion frietjes met kipnuggets voor ons en gingen we weer de jungle in! Superleuk. We zagen een nachtzwaluw, die we zelfs even konden aanraken, een pad en een supermooie vlinder. Superleuk om in het pikkedonker met alleen je koplampje rond te lopen in de jungle. Vlakbij ons kampje zat nog een kikker met baby’s die Dion weer als de beste wist na te doen (en de kikker deed op zijn beurt Dion weer na, echt hilarisch). De sterrenhemel was ook echt zo mooi, superveel sterren en zo helder. We hebben geslapen op een zeil op de grond (hoewel Charlotte en ik ’s nachts tijdens een regenbui in de auto zijn gaan liggen. De volgende dag heeft Dion een ontbijtje met gebakken eitjes voor ons gemaakt en mochten we kijken hoe er naar goud gezocht werd door een goudzoeker genaamd Robbie. We hadden als drie blanke dames heel wat bekijks toen zijn collega goudzoekers langskwamen toen we zaten te ontbijten. Vanaf daar zijn we, Lies en ik op het dak, Charlotte en Dion weer uit de ramen, over een supergaaf en mooi pad richting het stuwmeer gereden. Het pad ging door de bergen en ging dus erg op en neer, wat superleuk was om te rijden! Onderweg zagen we aapjes en heel veel vogels. Dat gevoel op dat dak door de jungle.. echt weer zoveel geluksmomentjes beleefd! Hier ga ik nog heel erg vaak aan terugdenken!! Bij de stuwdam hebben we nog even gezwommen, zagen we echt goud en kregen we bami en nasi. Daarna was het tijd voor de terugweg maar gelukkig waren daar de lekkere hitjes van Dion, een heerlijke watermeloen, een mooi meertje met helderblauw water en natuurlijk leuk gezelschap. Het was echt een fantastische trip. Je wist nooit wat je een half uur later aan het doen zou zijn en alles was mooi, fantastisch en geweldig!! Heel blij dat ik dit nog heb mogen doen hier. Nu kan ik bijna beginnen met aftellen, nog zes weken te gaan. Over twee weken komt Marije hier voor twee weken, dus ik vermoed dat de tijd weer heel erg snel zal gaan!
Nou, ik hoop dat het verslag wat te lezen is maar het is toch zo moeilijk om al die ervaringen goed op papier te zetten, je kan gewoon niet alles vertellen! Voor nu allemaal heel veel lieve groeten, veel liefs en geniet nog even van de sneeuw en de kou ;)

Iris