No spang!

Het is alweer even geleden dus tijd voor een nieuwe update. Ik zit hier onderhand anderhalve maand, de tijd vliegt!! Ik geniet hier volop van het heerlijke relaxte Surinaamse leven. Mijn stage begint nu ook echt te lopen, ik heb een vol rooster en heb alle behandelingen gestart. Gelukkig maar, want het was zo zoeken in het begin en ik mis toch echt wel een collega waarmee ik een beetje kan overleggen hier. Ik heb afgelopen donderdag ook een voorlichting gegeven aan de docenten omdat ik merkte dat ze eigenlijk niet zo goed weten wat ik nu precies doe. Ook hoopte ik iedereen in te laten zien dat het in het belang van de kinderen is dat ze bij me komen, en hiermee de samenwerking wat te verbeteren. Bij sommige docenten merk ik namelijk dat ze het lastig vinden dat ik de kinderen kom halen. Ik begrijp dat natuurlijk wel, en zeker wanneer ze geen idee hebben wat ik dan met de kinderen doe. Er werd enthousiast gereageerd dus hopelijk verloopt het verder goed. Verder kom ik mijn weken door met heerlijke dinertjes bij ons thuis, chillmiddagen in de zon (of schaduw met uitzicht op de zon, eigenlijk is in de zon meestal echt te warm) met cocktails en/of biertjes met soms wat te snacken erbij. Ennn, sinds vorige week donderdag is Felice hier! Met Marleen. De eerste avond hebben Anne-Wil, het zusje van Marleen, en ik snel even met Felice en Marleen afgesproken voor een eerste echte knuffel (heel fijn, eindelijk weer geknuffeld worden ). Marleen en Felice zijn daarna op tijd gaan slapen want die hadden een lange dag achter de rug. Ik ben toen met mijn huisgenoten op de partybus geweest! Nog nooit gedaan maar het is hier een beetje een must, die dingen rijden ieder weekend rond. Voor de mensen die dit niet kennen: een bus, open dak met harde muziek. Het was echt heel erg gezellig! Daarna zouden we nog even op stap maar een van mijn huisgenootjes had slippers aan en dan mag je hier de club dus niet in. We hebben nog een poging gedaan haar binnen te krijgen (ik heb vanaf boven, waar de zaal is, mijn schoenen naar beneden gegooid voor haar zodat zij op schoenen binnen kon) maar dit resulteerde in een enkeltje naar huis. Dit dan weer wel in de taxi bij de man die ik me zal herinneren als de trompetspelende president maar dat is een insiderjoke. Een memorabele avond dus. De dag erna hebben Marleen, Felice en ik een stadswandelingetje gemaakt met drankjes bij de waterkant. Daarna hebben we heerlijk geluncht in het (superluxe) hotel waar zij slapen. Die avond zijn we getrakteerd door de ouders van Marleen en Anne-Wil op lekker eten bij Mirosso. Heel gezellig en toch leuk om weer even met bekenden te kunnen kletsen. Maar het blijft wel gek hoor, om hier mensen tegen te komen die je van thuis kent. Daarna was het voor Felice en Marleen alweer tijd voor hun eerste trip. Ik ben op zaterdag eens lekker productief bezig geweest met stage en ik heb gekookt voor de rest. Die avond zijn we lastminute naar een echte Amerikaanse Halloweenparty geweest. Verkleden dus! Dus we hebben maskers geknutseld en met oogpotlood onze gezichten en armen wat versierd (leerdoel creativiteit: check). Het was een bijzondere ervaring met gladde vloeren, bizarre ontmoetingen en misverstanden, echte Amerikaanse rode party bekers en een zwembad. Daarna op z’n Hollands een kapsalon (zonder knoflooksaus, met zeer pittige satésaus) gehaald en thuis opgegeten. Zondag was hierna dus geen productieve dag meer. Wel heb ik met een paar huisgenootjes geshopt in een winkelcentrum en was het weer tijd voor de Hollandse friettafel (het plan was uitgebreid te gaan koken maar daar had niemand meer zin in). Op maandag, na een beetje saaie dag met stage en voorbereidingen, bij de Jiji’s gegeten met Felice en Marleen, die waren één avondje in Paramaribo tussen hun tripjes door. Ook ben ik deze week op zoek geweest naar post. Wij hebben blijkbaar hier op nummer 23 geen brievenbus, dus als er post voor me is moet ik naar het postkantoor (dus voor in het vervolg: Prinsessestraat 31!!, daar hebben we wel een brievenbus namelijk). Ik kwam eerst bij het postkantoor hier dichtbij. Die stuurden me naar een postkantoor buiten het centrum, best wel een eindje fietsen. Eenmaal daar werd me verteld dat ze aan het verhuizen waren, dus dat ik niks kon opvragen en dat ik vanaf volgende week terecht zou kunnen bij het postkantoor waar ik dezelfde ochtend nog geweest was. Heel prettig. Verder was ik heel blij omdat ik telefoon had gekregen dat mijn visum rond was! Ik heb dit nodig om zonder problemen het land in en uit te mogen als ik naar Curaçao wil gaan. Vrijdagochtend stond ik dus vol goede moed aan het loketje van de vreemdelingendienst, maar je raad het al. Nadat ze me heel lang lieten wachten kreeg ik een nieuw papiertje, waarmee ik naar huis gestuurd werd om daar verder te wachten op mijn beschikking (???). Geen visum dus. Wachten dan maar weer! Dat is hier wel echt wennen hoor. Administratieve dingen etc. gaan hier zo omslachtig en het duurt allemaal heel erg lang.
Nadat ik van de vreemdelingendienst kwam heb ik nog even mijn allereerste kopje koffie hier gedronken met Felice en Marleen, die vlak daarna op hun derde en laatste lange trip zijn gegaan.
Op vrijdagmiddag was het tijd voor het afscheidsfeest van een huisgenoot hier. We gingen met vrijwel iedereen van de twee huizen van guesthouse Fanna en nog veel andere mensen (40 in totaal denk ik)naar resort Bigi Kroetoe, vlakbij het vliegveld. De rit er naartoe was al een belevenis, waarbij beide busjes vast kwamen te zitten op een zandweg. Het resort was echt een mooi park midden in de natuur, met allemaal huisjes om je hangmatten op te hangen. Het is blijkbaar van één man die het hele resort in zijn eentje gebouwd heeft. Nadat we allemaal een plekje hadden gevonden hebben we een supergezellige avond gehad met lekker eten (BBQ kip met frietjes), drinken (dat hebben we geweten), dansen rond het kampvuur en veel leuke mensen. Na een heel kort nachtje werd ik ’s ochtends vroeg wakker van alle vogelgeluiden en heb ik vanuit mijn hangmatje van mijn supermooie uitzicht zitten genieten Ik heb een specht en een toekan en kolibries gezien, en verder nog veel mooie vogels waarvan ik de naam niet weet. Toen de rest ook wakker werd hebben we een lekkere ochtendduik genomen en ontbeten. We hebben de rest van de dag een beetje in en naast het water doorgebracht en nog wat gedoezeld in de hangmatten: No spang, alleen maar genieten. Echt een prachtige plek ook! Ook kregen we nog een lekkere lunch. Aan het eind van de middag gingen we weer terug naar Paramaribo. De huisgenoot die vertrok zetten we direct af bij het vliegveld. Bij het zien van het KLM toestel kreeg ik toch wel even de kriebels hoor, een beetje heimwee naar Nederland. Maar ach, eerst nog maar even veel beleven hier, er is nog genoeg te doen! Eenmaal thuis gezien dat papa en mama ook weer veilig terug zijn gekomen van hun reis.
’s Avonds hadden we allemaal weinig zin om te koken dus zijn we even uit eten geweest met een paar huisgenoten. Erg gezellig weer.

Dat waren mijn belevenissen hier weer! Heel leuk ook om jullie berichtjes te lezen. Zo gek dat jullie de winterjassen al uit de kast moeten halen terwijl het hier elke dag weer zweten geblazen is (een dagje winterjas klinkt niet zo gek hoor…).

Volgend weekend gaan we weer een tripje doen dus een update zal wel weer snel volgen!

Veel liefs vanuit Suri!!!

Iris